16 april 2024

Claudia Wolswijk: Prinses op de erwt

8 juni 2022 - 06:14 Redactie Reisbizz

Aangezien de prins al met verliefde ogen naar het meisje lonkt, wil de koningin even een testje doen. Ze laat een stapel matrassen in de slaapkamer installeren, waaronder ze een erwt verstopt. De volgende ochtend klaagt het schone slaapstertje steen en been. Haar matras was zó hard, het leek of ze er een berg stenen onder lag! De koningin is in haar nopjes: enkel een prinses heeft zo’n gevoelige natuur. Het verhaal eindigt met een bruiloft, je begrijpt het.

Pinksterweekend
Terug naar de dag van vandaag. “Schiphol verwacht vandaag geen piekdag”, ik las het in het nieuws. Wel, dat was afgelopen zaterdag wel even anders. Ik vloog voor het pinksterweekend éven naar Corfu. Gewaagd, nietwaar? Ik had zomaar een weekendje thuis in de regen beland als ik mijn vlucht gemist zou hebben.
Als reisagent haal je natuurlijk alles uit de kast voor je klanten, maar dit keer óók voor mezelf om stress te voorkomen en boekte een VIP-service.

Mijn ervaring

09:00 uur: Slecht geslapen, toch een tikje stress. Ik hoor over enorme rijen op Schiphol, úren wachten en ik hoef 1,5 uur voor vertrek pas op Schiphol te zijn. “Gaat dit wel goedkomen “spookte de halve nacht door mijn hoofd.

11:00 uur: Ja! Een whatsapp van Linda! “Ik wacht bij deur E vertrekhal 2. Hoe laat bent u er ongeveer? ”. Op mijn vraag of 12:30 uur echt niet veel te laat was kreeg ik een vriendelijke reply ”welnee, komt helemaal goed!” Stress weg.

12:30 uur: Aankomst Schiphol, en ja het is horror. De beelden dan, want ik ging er geen last van hebben. Eerste geluksmoment, want de rij buiten is lang, de Efteling in hartje hoogseizoen is er heilig bij.

BFF Linda
Mijn nieuwe BFF Linda stond al klaar. Alleen voor mij, háár VIP!!! Net voor de lange, lange rij opent zij de poort naar daar waar ik hoorde; de Priority Lane.

12:32 uur: Na 2 minuten sta ik al bij de incheckbalie want voor Linda gaan werkelijk alle poortjes open. Even zwaaien met de pas, een vriendelijke glimlach met de melding “ik wil graag door, ik heb een VIP bij me” - je snapt; ik loop met plezier als een volgzaam kuiken achter haar aan.

12:40 uur: Ik sta al bij de security check-wederom vip entry. Niemand voor ons, alleen wij. Wíj́ ja, want Linda gaat zelfs mee achter de douane, wijst je je lounge, je gate of als jij het fijn vindt zelfs je stoel in het vliegtuig. Heerlijk! Maar eerlijk is eerlijk…het is ook een tikje gênant. Hoe kijk je de mensen die daar echt al uren in de rij staan aan? Liever niet is mijn ervaring. Ik sla als een echte prinses nederig mijn ogen neer bij de aanblik van wanhopige, vermoeide mensen met hier en daar wat huilend kroost.

12:46 uur: Ik ben er. Echt, ik sta achter de douane. Fris, fruitig en met voldoende tijd om nog wat te winkelen en rustig naar de gate te wandelen.

De erwt
Toen kwam mijn erwt. 3 uur vertraging, je meent het niet. Houdt in, 4 uur mijn tijd “verdoen” en weg mijn halve weekend! Eenmaal in het toestel was ik moe, gefrustreerd, bíjna in de klaagstand. Tot overmaat van ramp hadden blijkbaar vele medepassagiers intens de behoefte om de dag door te spreken. Ja, ook met mij. Velen hebben er dik 3,5 uur over gedaan om achter de douane te geraken, plus nog eens de 3 uur vertraging. Tel daarbij de vlucht van 2,5 uur op en je hebt een dikke werkdag.
Mijn erwt heb ik maar snel ingeslikt…

Conclusie
Linda was het waard om een paar honderd euro aan uit te geven. Het rekensommetje is helder:16 versus 210 minuten. Lunch met een bubbel in plaats van in de rij staan.
Nu hopen jullie natuurlijk allemaal dat ik de naam van de service bloot ga geven maar helaas. Je begrijpt vást dat ik Linda compleet voor mezelf wil houden. Of beter; voor mijn gasten, want die ga ik deze zomer een net zo koninklijk gevoel geven!