Harri Theirlynck: De moeizame verhouding met monniken in het buitenland

“Ik was de eerste jaren van mijn toeristenloopbaan een gulle gever. Dat was voornamelijk mijn eigen schuld. Als halfwassen vroeg ik naar de bekende weg. ‘Monk, hoe kan ik me gelukkiger voelen in het dagelijks leven?’ Monnik: ‘Geluk komt niet van buitenaf, maar van binnenuit. Het is belangrijk om vrede te vinden met wie we zijn en te accepteren wat er op ons pad komt.’

Dank u wel, gift in het bakje.

‘Dierbare monk, hoe kan ik mijn stress verminderen?’ Monnik: ‘Stress komt voort uit onze gedachten en zorgen over de toekomst. Concentreer je op je ademhaling. Of maak een wandeling in de natuur.’ Hup, weer 2 dollar in het bedelbakje.

Ik vond ze ook een beetje te gezellig worden, die kaalgeschoren mannengemeenschappen in Thailand, in de middagzon sigaretjes rokend op lage muurtjes. Ik zag een retraite van oranje boomers, even een jaartje weg van de thuisstress. Mijn vooroordelen werden versterkt door berichten over alcohol en crystal meth gebruikende monniken in tempels in Noord-Thailand. Ik werd vrekkig, meed de belletjes en de ‘gelukbrengende’ boeddhistische amuletten en armbandjes.

Maar de bedelmonnik ‘always rings twice’. Na drie weken backpacken in Laos viel ik wegens geldgebrek terug tot schraperig gedrag.”

Lees in de rest van de blog hoe Harri er toch weer in stonk om zijn laatste 30.000 Kip aan de monnik te geven.